• A+
  • A-
  • A
  • A
  • A

phone ico22 858 20 29 bip

  • 4
  • 2
  • 3

Metoda Warnkego to kompleksowa terapia dysleksji, która obejmuje trening słyszenia, widzenia oraz motoryki. U źródeł dysleksji mogą leżeć trudności w zakresie centralnego przetwarzania słuchowego, zaburzenia funkcji wzrokowych takie jak zez ukryty, osłabione spostrzeganie dynamiczne, nieostre ruchy sakadowe lub problemy związane z integracją miedzypółkulową, czyli zdolnością do szybkiej wymiany informacji i współdziałania obu półkul, co związane jest między innymi z dojrzałością ciała modzelowatego.

Do celów diagnozy jak i terapii wymagane jest użycie specjalistycznego sprzętu takiego jak urządzenie zwane „Alpha Trainer” oraz „Brain-Boy”. Diagnoza w metodzie Warnkego pozwala między innymi określić stopień automatyzacji przetwarzania bodźców słuchowych, wzrokowych oraz ruchowych, określanych jako funkcje podstawowe, stopień automatyzacji zamiany liter na głoski, pamięć słuchową, funkcje wzrokowe oraz zdolność rozpoznawania podobnie brzmiących głosek. Automatyzacja funkcji podstawowych jest niezbędna do rozwoju wyższych funkcji mózgowych takich jak umiejętność skupienia uwagi, czytania oraz pisania.

W oparciu o wyniki diagnozy przygotowywany jest odpowiedni program terapii. W zależności od potrzeb mogą być trenowane następujące funkcje podstawowe:

- próg kolejności wzrokowej - najmniejszy odstęp czasowy pomiędzy dwoma bodźcami wzrokowymi, w jakim osoba jest w stanie poprawnie je uporządkować. Wydłużony próg kolejności wzrokowej powoduje, że szybkie skanowanie, potrzebne przy czytaniu przebiega wolniej i staje się procesem czaso- i energochłonnym;

- próg kolejności słuchowej - najmniejszy odstęp czasowy pomiędzy dwoma bodźcami słuchowymi, w jakim osoba jest w stanie poprawnie je uporządkować; osoby z dysleksją często maja wydłużony próg kolejności słuchowej;

- słyszenie kierunkowe – umiejętność lokalizacji źródła dźwięku; osoby z dysleksją często mają trudność z lokalizacją źródła dźwięku;

- różnicowanie tonów – umiejętność ta odpowiada za melodię wypowiedzi, akcent słów w zdaniu, który nadaje sens wypowiedzi; osoby z dysleksją mają trudność w tym obszarze;

- synchroniczne wystukiwanie rytmu – umiejętność ta jest często osłabiona u osób z dysleksją, ma ona związek zarówno z funkcjami motorycznymi jak i percepcją rytmu;

- czas reakcji z wyborem – osoby z dysleksją mają spowolniony czas reakcji w sytuacji dokonywania wyboru;

- rozpoznawanie wzorca częstotliwości – u osób z dysleksją zdolność rozpoznawania wzorców słuchowych jest osłabiona.

Funkcje te ćwiczone są na urządzeniu zwanym „Brain-Boy” lub na urządzeniu zwanym „Alpha Trainer”, który dodatkowo pozwala na trójfazowy trening lateralnego czytania. Trening lateralnego czytania polega na czytaniu pseudotekstu, czyli specjalnie przygotowanego tekstu zawierającego przypadkowe zlepki sylab, nie tworzące słów, w celu wyćwiczenia czytania syntetyczno-analitycznego. Pozwala to na naukę zamiany grafemów na fonemy, czyli liter na głoski. W pierwszej fazie treningu lateralnego osoba trenująca słucha czytanego przez lektora tekstu i śledzi czytany tekst palcem. W drugiej fazie czyta razem z lektorem w tempie narzuconym przez lektora, zaś w ostatniej fazie czyta tekst samodzielnie, a terapeuta podąża za osobą trenującą. W trakcie treningu lateralnego głos trenera lub lektora oraz dziecka wędrują z jednego ucha do drugiego naprzemiennie, w celu ćwiczenia integracji informacji w obrębie półkul mózgowych.

Jak zostało wyżej wspomniane jedną z przyczyn dysleksji mogą być Centralne Zaburzenia Przetwarzania Słuchowego. Centralne Zaburzenia Przetwarzania Słuchowego (CAPD) to zaburzenia pracy zmysłu słuchu wynikające z nieprawidłowości na poziomie centralnego układu nerwowego (przy prawidłowej budowie i pracy części obwodowej, czyli uszu), nie są spowodowane zaburzeniami funkcji poznawczych ani językowych (British Society of Audiology). W Polsce Centralne Zaburzania Przetwarzanie Słuchowego występuje u 5-7% dzieci w wieku 7–14 lat. Według ASHA- American Speech-Language Hearing Association przetwarzanie informacji słuchowej w ośrodkowym układzie obejmuje:

lokalizację źródła dźwięku, różnicowanie dźwięków, rozpoznawanie wzorców dźwięków, analizę czasowych aspektów sygnału dźwiękowego obejmującą min: – rozdzielczość czasową, – integrację czasową, – percepcję kolejności dźwięków, umiejętność rozumienia mowy zniekształconej, umiejętność rozumienia mowy w obecności sygnału zagłuszającego

Wszystkie te aspekty Centralnych Zaburzeń Przetwarzania Słuchowego są trenowane w terapii metodą Warnkego.

U osób z dysleksją częstym kłopotem jest trudność z różnicowaniem podobnie brzmiących głosek. Przyczyną tego mogą być problemy z postrzeganiem czasowych aspektów dźwięku. Najmniejszy odstęp pomiędzy dwoma bodźcami słuchowymi pozwala bowiem odróżnić od siebie podobnie brzmiące głoski na przykład „p” od „b” , „t” od „d” lub „g” od „k”. Dzieci z trudnościami szkolnymi mają często kłopot z odróżnieniem słów takich jak „półka” - „bułka”, „domek” – „Tomek”, „góra” – „kura” , etc. Umiejętność ta jest również ćwiczona w terapii metodą Warnkego.

Kolejną wspomnianą powyżej przyczyną dysleksji mogą być trudności związane z funkcjami wzrokowymi tj, nieostre ruchy sakadowe, zez ukryty, osłabione spostrzeganie dynamiczne. Odpowiednio dobrane ćwiczenia mogą wspomóc proces optymalizacji funkcjonowania w tym obszarze. W niektórych przypadkach wskazana jest dodatkowo konsultacja okulistyczna i ortoptyczna. Niekiedy wymagane jest, aby równolegle z terapią Warnke lub przed jej rozpoczęciem przejść trening pod okiem ortoptysty.

Terapia metodą Warnkego wymaga zaangażowania i odpowiedniego zmotywowania osoby ćwiczącej, gdyż tylko z jej aktywnym udziałem możliwy jest sukces terapii. 

 

GDZIE JESTEŚMY?

UWAGA! Ten serwis używa cookies i podobnych technologii.

Brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to.

Zrozumiałem